Folkediktning

Folkediktinga i Noreg har foregått på folkemunne lenge, dvs. diktinga har blitt overlevert munnleg. Folkediktinga fekk større betyding på 1800-talet pga. bl.a. unionsoppløsningen med Danmark og den styrkade nasjonale kjensla. Verdiane frå storheitstida til Noreg, perioden før unionstida, ble gjenfødt. Ein kan sjå på tekstane til folkediktingsperioden og finne nasjonalromantiske kjenneteikn.

Litteraturen har sjangrar som stev, visar, eventyr og segn, og historiane hadde overleve ved at sjangarane hadde enkle oppbygningar, gjentakingar og faste mønstarar. På sluten av 1800-talet ble alt skreve ned av samlare, som til dømes Asbjørnsen og Moe.

Smeden og bakeren

Teksten om smeden og bakaren finner sted i ein liten by kor smeden og bakaren er fiendar. Det endar med eit slagsmål på ein bar der smeden drep bakaren. I retten skal smeden få dødsstraff, men det kjem inn tre innbyggarar som seier at byen bere har ein smed, men to bakarar. Kanskje ein kunne drep ein bakar i staden for smeden som dei alle trengde. Dei tok han eldste bakaren.

Eg synest teksten var rar, men oppsiktsvekkande fordi han var spesiell. Ein skjønnar at teksten er frå eldre tidar på grunn av språket og forsøket på å gjere den morosam. Eg synest bere den var merkeleg fordi eg likar tekstar med relevante moralar for meg sjølv. Ikkje ”Beredt til døden alltid vær! Den kommer når du minst den tenker nær.” Kanskje eg døyr snart *bank bank*, men da er ikkje lurt å tenkje for mykje på.